عید فطر

برای اون سالگرد ازدواجه برای من سالگرد فقدان!

البته منصفانه که فکر کنم واقعا خیلی وقته دیگه دلتنگ نیستم، دلتنگ هیچکس، نبودش اذیتم نمیکنه، در واقع دیگه موضع ام از شخص کنده شده و فقط فقدان عشق هست که آزار دهنده اس برام و نه هیچ شخصی!

و چقدر فطری بودنم رو دوست داشتم من پشیمون نیستم از هیچکدوم از دو انتخابم خیلی با دلم رفتم و اینو همه احساسام گواهه. در هر دو فردی که تا عمر 36 ساله ام دوست داشتم. و اگرچه هیچکدوم ثمری نداشت جز بی اعتمادی ولی پشیمونش نیستم. من دقیقا تو مسیر بودم هیچ عقلی هیچکدوم از دو انتخابم رو تایید نمیکرد! به جز عقل دلم. و مطمئنم که میتونستم همراه خوبی برای هر کدومشون باشم و از پسش بر میاومدم ولی اونها نه! اون ها همراه همیشگی  و همراه سختی های من نبودن! با اولین مشکلات جا زدن! مشکلاتی که در مقایسه با رنج روحی که کشیده بودم هیچ بود! و وای به اینکه میخواستن از درد دل من چیزی بدونن!

یاد این شعر ناصر عبدالهی می افتم. ازم نخواه با تو بمونم. تو هیچی از من نمیدونی اگه بگم راز دلم رو تو هم کنارم نمیمونی!